• There is no I in team… Gelukkig wel!

    4 maart 2018 | randy
  • Zeker in de beginfase is een team voornamelijk wel een groep van individuen. De aandacht zit op de verdeling van de taken en werkafspraken om effectief te kunnen werken. Als de taken verdeeld zijn en iedereen weet wat hij moet doen, dan hoef je het werk alleen nog maar te doen. Vanaf dat moment is het eigenlijk allemaal heel eenvoudig.

    Of toch niet?

    Een team zal echt wel kunnen functioneren zoals beschreven. Sterker nog: ik denk dat veel teams zo functioneren. En dat is nu net het aparte eraan.

    Regelmatig als ik met mensen in gesprek raak en we hebben het over ‘het werk’, dan werken deze mensen bijna allemaal, in meer of mindere mate, in teams. Een administratief team, een development team, een managementteam. Het werken in die teams gaat dan “in principe goed”. Maar toch heeft tot nu toe iedereen die ik spreek “die collega(‘s)” of “dat andere team” waar men zogezegd “last van heeft”. Voorbeelden die daarbij genoemd worden zijn: het niet nakomen van afspraken, minder werk verzetten of het afleveren van werk met een lagere kwaliteit dan de rest.

    Dat is natuurlijk hartstikke jammer. Niet alleen voor de organisatie, want dit doet natuurlijk iets met de value die uit deze teams komt (kwalitatief en/of kwantitatief), maar ook voor het individu. Want het zou een stuk prettiger werken zijn, als het allemaal wat soepeler zou gaan.

    Reden genoeg om te kijken wat je hieraan kunt doen zou je zeggen. Maar toch gebeurt dat vaak niet. Want daar komt de ‘I’ in team naar voren: “Not everyone likes to stand out from the crowd”. Het blijkt voor het individu vaak moeilijk om mogelijke verbeteringen ter sprake te brengen. Blijkbaar vindt iedereen het goed genoeg zo, anders was iemand anders er wel over begonnen… En dan nog: hoe pak je dat aan. Roep je iedereen bij elkaar? Speel je het via de manager? Wordt je wel serieus genomen?

    De Team Retrospective

    Team retrospectiveEr zijn diverse tools binnen Agile die hierbij kunnen helpen. Een van de belangrijkste hulpmiddelen is de Team Retrospective. Een periodiek terugkerend team-reflectie event waarin het team (bijvoorbeeld eens per twee weken) kijkt naar hoe de afgelopen periode is verlopen.

    Wat was het persoonlijke gevoel? Hoe ‘happy’ was iedereen op een schaal van 1 tot 5? Hoe kwam dat? Wat kunnen we doen om jou een puntje omhoog te krijgen (of om je bovenin te houden)?

    Wat waren voor jou als teamlid de belangrijkste zaken die goed gingen? Wat waren voor jou de belangrijkste zaken die beter kunnen?

    Hier destilleert het team de 3 belangrijkste actiepunten uit die het team aankomende periode gaat verbeteren. Probeer duidelijke, haalbare doelen te stellen. Deze wil je tijdens de volgende retrospective bij wijze van spreken ‘af kunnen vinken’. Hang ze, indien mogelijk, duidelijk zichtbaar aan de muur, zodat ze dagelijkse focus hebben. Leg deze punten ook vast, zodat tijdens de volgende retrospective bepaald kan worden of er nog een vervolgactie nodig is.

    Het kan natuurlijk zijn dat het team “last” heeft van iets of iemand buiten het team. Dan is de vraag wat je als team kan doen om te helpen om dit vlot te trekken (zo blijft het team aan het stuur van haar eigen succes).

    De Team Retrospective geeft, wanneer goed gefaciliteerd, een goede houvast voor open communicatie en het optimaliseren van het team en de externe factoren waarmee je als team te maken hebt. Steeds een beetje beter.

    En het belangrijkste: iedere ‘I’ in het team komt aan bod om zijn of haar bijdrage te leveren.